کمپلکس مافیک- اولترامافیک میشو(پیش از پرمین) در 8 کیلومتری جنوب باختر مرند در آذربایجان خاوری قرار دارد و در سنگهای رسی پروتروزوییک (سازندکهر) نفوذ کرده و باعث گرگونی همبری در همبری آنها شده است. این کمپلکس، در بخش شمالی منطقه مورد مطالعه، توسط یک گسل معکوس در کنار سنگهای مارنی و ماسه سنگی ژیپس دار میوسن قرار گرفته است. براساس شواهد صحرایی، بافتی، و ساختاری، نفوذیهای مافیک- اولترامافیک میشو به دودسته تقسیم بندی می شود(1) گابروهای اولیه و (2) گابروهای ثانویه. گابروهای اولیه به صورت توده های سنگی بزرگ و خشن برونز داشته و بخش عمده ، منطقه مورد مطالعه را می پوشانند. درحالی که گابروهای ثانویه، به صورت نفوذیهای کم حجم و نسبتا کوچک دایک وسیل مانند و نامنظم در داخل گابروهای اولیه ظاهر می شوند.براساس کانی شناسی سیلیکاتها، بافت و محتوای کانیهای سولفیدی گابروهای اولیه به سه زیر گروه (1) گابروهای اولیه معمولی، (2) لکه های گابرویی غنی از سولفید،و (3) لکه های پیروکسینیتی غنی از سولفید، و گابروهای ثانویه به دو زیر گروه(1) دیابازی و (2) میکروپیروکسنیتی غنی از سولفید رده بندی شده اند.فازهای تیره (سولفیدی و اکسیدی) در این سنگها عمدتا فضای خالی میان کانیهای سیلیکاتی را به صورت انبوهه های گرد شده و خمیده پر کرده و یا گاه در لکه های غنی از سولفید به طور کامل فازهای کانیایی سیلیکاتی را احاطه کرده اند. در گابروهای اولیه معمولی، پیروتیت و ایلمنیت فراوان ترین کانیهای سولفیدی واکسیدی بوده و مقادیر مودال آنها به ترتیب در محدوده 3-0.5% و 10-0.5% قرار می گیرند.مقدار پیروتیت کمتر از 2% بوده و گاه به 3% می رسد. تجزیه شیمیایی این گابروها نشان می دهد که مقادیر عناصر Ni,Cu و Cr به ترتیب <170PPm,<250PPm,<410PPm است.در لکه های کوچک گابرویی و پیروکسینیتی غنی از سولفید، مقادیر مودال سولفیدها و اکسیدها به ترتیب 40-10 و 2-0.2 درصد است.گابروهای ثانویه از نظر کانی شناسی کاملا مشابه گابروهای اولیه بوده و فازهای کانیهای مات و آنها عمدتا شامل ایلمنیت(8-3 درصد) و پیروتیت(2-0.2 درصد) است. مقادیر عناصر    (91PPM)Cr,(57PPm)Ni,(55PPm)Cu نیز در این سنگها بسیار پایین است.مقادیر Au و Pt در هر دو گروه کابرو(اولیه و ثانویه) حدود PPb 5 می باشد.  

تخریب عامل شبه خردل 2-کلرو اتیل فنیل سولفید با نانوذرات روی اکسید در شرایط مختلف و با استفاده از GC و GC-MS مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. چهار نمونه شامل نانوذرات روی اکسید در حالت خشک و مرطوب و نیز روی اکسید غیر نانوی خشک و مرطوب به همراه عامل شبه خردل در حضور پرتو فرابنفش و نیز در غیاب آن مورد بررسی قرار گرفت. واکنش های تخریبی روی سطح بسیار فعال نانوذرات روی اکسید موجب تشکیل 2 -هیدروکسی اتیل فنیل سولفید، 2-اتوکسی اتیل فنیل سولفید و وینیل فنیل سولفید شد. نتایج نشان داد که بیشترین میزان تخریب 2-کلرو اتیل فنیل سولفید در مجاورت پرتو فرابنفش با نانوذرات روی اکسید مرطوب رخ می دهد.

نانوکامپوزیت اکسیدهای فلزی کاندیدای امیدوارکننده ای برای توسعه حسگرهای جدید گاز با عملکرد بالا در نظر گرفته می شوند. در کار حاضر، ساختار ناهمگون پیوند n-p اکسید روی و مس به روش ترکیب رسوب شیمیایی-فیزیکی بخار ساخته و پاسخ آن به گاز H2S در هوا مورد آزمایش قرار گرفت. ابتدا، دو نانوساختار میله ای و کروی اکسید روی در داخل یک لوله cm 50 کوارتز و بر روی زیرلایه سیلیکون به روش رسوب شیمیایی رشد داده شد. به عنوان یک روش فیزیکی موثر در افزایش حساسیت حسگر، توسط دستگاه کندوپاش (sputtering)، سطح نانوساختارهای اکسید روی رشد داده شده با نانوذرات اکسید مس آلاییده شد. تصاویری که بوسیله SEM از سطح نمونه ها گرفته شد، نشان می دهند که نانومیله هایی به طول چند میکرومتر و قطر کمتر از nm 80 و همچنین میکروکره هایی با قطر یک تا سه میکرومتر بر روی سطح زیرلایه سیلیکون رشد یافته بودند. نمونه ساخته شده با ساختار کروی شکل قادر به تشخیص گاز H2S با غلظت کم ppm 5 در دمای کار بهینه °, C 240 بود. همچنین در این دما بالاترین حساسیت (حدود 42) در حضور ppm 100 گاز H2S از خود نشان می دهد. زمان پاسخ و بازیابی برای تشخیص گاز سولفید هیدروژن، به ترتیب 8 و 18 ثانیه اندازه گیری شد که نسبت به نمونه های ساخته شده به روش های دیگر، زمان بسیار مناسبی می باشد. نمودار تقریبا خطی حساسیت حسگر بر حسب غلظت گاز، از ویژگی های خوب نمونه ساخته شده است که می توان بر اساس آن حساسیت حسگر را برای غلظت های مختلف تخمین زد.

خواص ساختاری و ریخت شناسی لایه های نازک NiO برای بررسی امکان بهره برداری از آن به عنوان یک حسگر گاز مورد مطالعه قرار گرفته است. این لایه های نازک با استفاده از روش تجزیه در اثر حرارت افشانه شیمیایی بر روی بسترهای شیشه ای با استفاده از غلظت های مختلف محلول آبی نیترات نیکل هگزا هیدرات [Ni(NO3)2:6H2O] به دست آمده است. لایه های تولید شده با استفاده از پراش پرتو ایکس و میکروسکوپ نیروی اتمی مشخصه یابی شدند. بررسی ها نشان داد که نمونه ها یک ساختار مکعبی چند کریستالی با جهت گیری ترجیحی در امتداد صفحۀ (111) دارند. تحلیل توپوگرافی سطح (AFM) نشان می دهد که اندازۀ دانه ها با افزایش غلظت افزایش می یابد، به گونه ای که میانگین قطر دانه ها از 04/42 تا 06/110 نانومتر در غلظت های 01/0 تا 1/0 مولار افزایش می یابد. نتایج سنجش گاز نشان می دهد حساسیت لایه های نیمه هادی اکسید نیکل به گاز سولفید هیدروژن تحت تأثیر اندازۀ بلورهای در حال رشد و دمای کار است.

بیسموت وانادات به علت فعالیت در حضور نور مرئی، پایداری و مقرون به صرفه بودن یکی از پرکاربردترین نیمه رساناها برای شکافت فوتو الکتروشیمیایی آب با استفاده از نور خورشید می باشد. این نیمه رسانا علاوه بر داشتن گاف نوار مناسب معایبی همچون بازترکیب بالای الکترون-حفره را داراست . در این کار تحقیقاتی با هدف کاهش بازترکیب الکترون–حفره و افزایش بهره وری فوتو الکترود های بیسموت وانادات از تیتانیوم دی اکسید مزومتخلخل قالب گیری شده با کوپلیمر های P123، F127 و Brij 57 استفاده شد. اثر این کوپلیمر های سه و دو بلوکی بر روی خواص تیتانیوم دی اکسید مزوپروس سنتز شده با آن ها و در حضور بیسموت وانادات توسط آنالیز های FE-SEM، XRD، UV-vis وBET مورد بررسی قرار گرفت. این کوپلیمر ها با ایجاد حفراتی با اندازه های متفاوت باعث تغیر در میزان تخلخل و در نتیجه بارگزرای متفاوت بیسموت وانادات بر روی تیتانیوم دی اکسید شدند. جهت ارزیابی نتایج فوتو الکتروشیمیایی، آنالیزهای LSV و امپدانس الکتروشیمیایی بر روی فوتوالکترود ها انجام شد. آنالیز های فوتو الکترود ها، جذب در ناحیه مرئی، افزایش جریان در پتانسیل 1.23V vs RHE و مقاومت انتقال بار کم در نمونه های Meso TiO2/ BiVO4 را ثابت کرد. نتایج نشان داد که تیتانیوم دی اکسید مزوپروس قالب گیری شده، فعالیت بیسموت وانادات را تا 2.5 برابر بهبود می بخشد.

1هدف از این مطالعه بررسی تأثیر دمای سینترینگ بر خصوصیات فیزیکی و ریزساختاری و سختی شیشه سرامیک لیتیم سیلیکات حاوی (ZLS) ZrO2 ساخته شده با روش سینترینگ بدون فشار بود. برای دستیابی به بهترین خواص ریزساختاری و فیزیکی، دماهای سینترینگ مختلفی اعمال شد. میکروسکوپ الکترونی روبشی (FESEM) و پراش پرتو  ایکس (XRD)  برای بررسی آنالیز ریزساختاری و فازی استفاده شد. میکرو سختی ویکرز، چگالی بالک، جذب آب و تخلخل ظاهری نمونه ها با روش ارشمیدس اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که شیشه سرامیک بدست آمده در دمای سینترینگ 900 درجه سانتی گراد دارای بالاترین میکرو سختی ویکرز(GPa 0/67 ±7/22) و چگالی بالک (g/cm3 0/03 ±2/53) است. با افزایش بیشتر دمای سینترینگ تا C° 950، ضمن تشکیل فاز منشوری شکل زیرکون، سختی ( GPa 0/28 ±5/27)  و چگالی بالک(g/cm3 03/0 ±34/2) افت می یابد.

1در این مطالعه سنتز مکانوشیمیایی کربن مشتق شده از کاربید کلسیم (CaC2-CDC) در دمای محیط متفاوت مورد بررسی قرار گرفت. محاسبات ترمودینامیکی تایید کننده ی امکان پذیری واکنش کاربید کلسیم با گوگرد، سولفید آهن و اکسید روی در دمای محیط به منظور سنتز کربن مشتق از کاربید کلسیم بود. سنتز CDC به روش واکنش مکانوشیمیایی کاربید کلسیم و واکنش دهنده­ها با نسبت استوکیومتری در آسیای سیاره ای پر انرژی انجام شد. آسیاکاری با سرعت چرخش 300 دور بر دقیقه و با نسبت وزنی گلوله به پودر 20 به 1 و در مدت زمان 1، 3، 5، 7 و 10 ساعت برای واکنش کاربید کلسیم و گوگرد و مدت زمان 10 ساعت برای واکنش کاربید کلسیم و سولفید آهن و اکسید روی انجام شد. به منظور حذف سولفید کلسیم و اکسید کلسیم همراه با CDC در محصولات واکنش مکانوشیمیایی، مخلوط­های آسیا شده در اسید کلریدریک 5% تحت انحلال قرار گرفتند و CDC با شستشوی مکرر با آب مقطر و فیلتراسیون بدست آمد. برای مشخصه یابی مواد اولیه و محصولات از روشهای XRD، SEM ، Raman و FTIR استفاده شد. الگوهای پراش مخلوطهای آسیا شده نشان­دهنده ی انجام واکنش بین کاربید کلسیم و گوگرد تنها در مدت زمان 10 ساعت بود. در واکنش­های دیگر نیز الگوهای پراش نشان از انجام واکنش­ها در زمان 10 ساعت بودند. پس از اسیدشویی، سولفید کلسیم در واکنش کاربید و گوگرد و سولفید آهن و همچنین اکسید کلسیم در واکنش کاربید و اکسید روی حل شده و فقط پیک­های مربوط به کربن در الگوی پراش مشخص شدند. تصاویر میکروسکوپی الکترونی نشان دهنده­ی تخلخل های نانومتری با تعداد زیاد بودند. طبق نتایج Raman کربن­های به دست آمده با درجه گرافیت بالابودند و همچنین نتایج FTIR تشکیل پیوندهای کربن را تایید کرد. همچنین طبق نتایج درجه گرافیتی شدن در واکنش با گوگرد بیشترین و سولفید آهن کمترین بود. به همین ترتیب بیشترین بی­نظمی مربوط به CDC سنتز شده از کاربید کلسیم و گوگرد و کمترین مربوط به واکنش کاربید کلسیم و سولفید آهن بود.